İmam-ı Azam Ebu Hanife Hazretlerinin ihlas ve samimiyeti

[yağmur]

İmam-ı Azam Hazretleri hakkında, “Kırk sene, yatsı abdestiyle sabah namazını kılmıştır” denir, doğrudur.
Hazreti İmam, giderken iki kişinin kendisi hakkında “İşte yatsı abdestiyle sabah namazını kılan zat budur” diye konuştuklarını duyar. Bunun üzerine:
- Ya Rabbi, bu İnsanları yalancı çıkarma. Ben, senin huzuruna bende olmayan bir sıfatla çıkmaktan haya ederim, diyerek ondan sonra yatsı abdestiyle sabah namazını kılmaya başlamış ve bu 40 sene devam etmiş.
Hazreti İmam’ın namaz kıldığı mescidin müezzini anlatıyor:

- Yatsı namazını kılıyorduk. İmam namazda “Zilzal Suresini okudu. Cemaat içinde İmam-ı Azam da vardı. Namaz bitti, herkes çıktı. İmam-ı Azam tefekür halinde, olduğu gibi duruyordu. Onu rahatsız etmek için kandili yanar vaziyette bırakarak çıktım. Onun mescidde kalacağını tahmin ederek kapıyı kilitledim. Sabah ezanını okuyup içeri girdiğinde, hala ayakta ve sakalını eline almış şöyle yalvarıyordu:
- Ey zerre kadar hayrı da, zerre kadar şerri de karşılıksız bırakmayan Allah’ım. Bu kulunu cehennem azabından ve ona yaklaştıran şeylerden koru. Bu kulundan rahmetini esirgeme.
İçeri girince beni farketti. Zamanın geçtiğinden haberi yoktu. Yatsı namazı yeni bitmiş zannederek:
- Kandili mi alacaksın? dedi. Ben:
- Hayır, sabah ezanını okudum, dedim.
Bunun üzerine sabah olduğunu anladı ve bana:
- Bu gördüğünü kimseye söyleme, diye tenbih etti. Kendisine söz verdim ve vefatına kadar bunu kimseye söylemedim.
Hz. İmam sabah namazının sünnetini kıldı ve oturdu. Sonra bizimle beraber farzı da kıldıktan sonra çıktı. Ben anladım ki, sabah namazını yatsı namazının abdestiyle kılıyordu. Çünkü mescidin kapısı akşamdan kilitlenmişti.