Gerçeğe Uyanmak ....

[yağmur]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Gün geçer , yaşadığın yaşanmışlıklar anbean kayıp gider ya. Üst üste gelir sanki her şey . Tutmak istersin ama girmiştir çarka çekip alamazsın hiçbir şeyi. Çare ararsın kendine hangi yolu denesen istikameti belli değil miydi zaten. İlahi hikmete göre her şey muntazamdı zaten. Anlamak istemez direndikçe direnirsin.

Yapacak bir şey kalmamıştır sana, artık düşünürsün sadece düşünürsün. Karmaşık kader örgüsüne nazar edersinde yetmez idrak etmeye. Bilirsin ama sebepsiz yaprak mı kımıldar kainatta...insansın işte biliriz ya herşeyi bilmek yeter mi idrak etmeye. Sebebi varlığını başlarsın sorgulamaya. Heyhat güç mü yeter can mı dayanır? Akıl kâfi gelir mi ? Gelmez..

Bakarsın şöyle; kaybetmiştir olaylar seyrini, sendeki şeklini, artık onlar başka bir zamanın ince tınısı gibi kalmıştır. Gelgitler başlar ruhunda. Duymaz kulakların hissetmez kalbin incinmez eskisi gibi her ince tınıya. Meczup olmuşsun misal, beşeriyetin gözünde. Anlamak istemezler yaşadıklarını duymak istemezler anlattıkları.

Gerçeğe uyanmak ....

Artık anlamaya çözmeye başlarsın düğüm düğüm içinde seni sıkan düğümleri... birbiri ardına çözülüverir. Her şey bulur yönünü. Çözdükçe özgürleşir, çözüldükçe sende çözülürsün. Ne güzeldir o huzur. Kalkar engeller içinde birer birer ne güzeldir o bakış. Ne güzeldir o istikamete seyr, ne uzun soluklu ne güzel uzun yoldur o hiç yorulmadığın. Aksine hep dinlendiğin. Vuslatın güzelliği kaplar bütün benliğini..sen; ne gördükleri sen'sindir ne de kendini zannettiğin kişisindir .

Değişir iklimin; başlamıştır artık seyr ...

(alıntı)