Hz. Ömer (r.a)’in Hizmet Aşkı

[yağmur]

Yüce yaratılışlı, güzel adalet sahibi halife Hz. Ömer (r.a) bir gün Peygamber beldesi Medine’de bir köşe başında hazineye ait develeri tımar ediyordu. Tam o anda, Temim oğulları kabilesi reislerinden ve civarın en asillerinden Ahnef, beraberinde birkaç kişi ile halifeyi ziyarete geldi. Ahnef’in yanında bulunanlar hayretten dona kaldılar. Reisler reisi Hz. Ömer (r.a)’i billur saraylar içinde haşmetle saltanat sürüyor zannediyorlardı. Halbuki muhteşem halife herhangi bir adam gibi burada deve tımar ediyor, abasını çıkarmış güneş altında ter döküyordu. Bu neyin nesiydi? Adamlar hayret ve dehşetle ak söğüt gibi sallanırken Hz. Ömer ‘in (r.a) Ahnef’e doğru gelip kollarını açtığını ve O’nu kucakladığını gördüler.

Hz Ömer (r.a), imanın nurdan billurlaşmış abidesi. Gün kadar aydınlık yüzündeki yıldız yıldız parlayan terleri elinin tersiyle sildikten sonra:

- Ey Ahnef, abanı çıkar ve yanıma gel! Şu iki zayıf deveyi tımar ederken bana yardım et. Bunlar huysuzluk ediyorlar. Bakmazsam iyice düşecek, fakir fukaranın hakkı, dul kadınların hissesi, masum çocukların uhdeme tevdi edilmiş bu hazine malları heder olacaktır.

Reisler reisindeki bu emsalsiz din gayretini görenlerden biri dayanamıyor:

- Ey zamanın ulusu, ne olurdu hizmetçilerinden birine emretseydin de bu işleri o yapsaydı?

Halifeler halifesinden şu cevabı alıyor:

- Benimle Ahnef’ten daha münasip hizmetçi olur mu ki? Müslümanları idare işini üzerine alan kimse, müslümanların hizmetçisidir. Hizmetçiye yakışan da şu işi görüp şunları görmem demek değil, belki devlet işlerinin neleri yapılmamışsa onları yapmak, deve tımar etmek bile olsa yapılmayan herhangi bir işi hemen yapıvermektir!

Adamlar Hz Ömer’in (r.a) gerçekten ne büyük bir insan olduğunu anlayıp iman neşeleriyle köpük köpük taşıyorlar.

İnsanlığın ve hakkaniyetin bu derecesi..

Kaynak: Hak Ve Adalet Güneşi Hazreti Ömer (r.a) / Mustafa Necati Bursalı

[İslamcokguzel]