Nimet ve mihnet

[yağmur]

Kâmus sahibi Allame Fîrûzâbadî, ”Basâiru zev’it-temyîz fi-letâfi’l- Kitabi’l-Azîz”
adlı eserinde (II,274) der ki:
Allah kulları için bazen faydalı şeyler seçer ki, şükretsinler,
bazen de zararlı şeyler seçer ki, sabretsinler.
Dolayısıyla nimette mihnette bir imtihandan ibarettir.
Mihnet (sıkıntılar) sabrı gerektirir. Nimet ise şükrü gerektirir.
Sabrın hukukunu gözetmek, şükrün hukukunu gözetmekten daha kolaydır.
O halde bu iki imtihan konusunun daha zor olanı nimetlerdir.
Bu yüzden Hz. Ömer (r.a) Buyurmuş ki: Zorluklarla sınandık ve sabrettik, ama bolluklarla sınandık sabredemedik.
Hz. Ali (k.v) de dbuyurmuştur ki: Dünyası bolluk içinde olupta bunun bir tuzak olduğunu anlamayan adamın aklından zoru vardır.
Allah (c.c.) buyurur ki: ”Biz sizi şerle de hayırla da imtihan ediyoruz,
sonra dönüşünüz bizedir.”

Selefî Tasavvuf sf.48