Ey Göz Güzel Bak!

[yağmur]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin senalt
Merdüm-i dide-i ekvân olan âdemsin sen
"Zatına (kendine) hoşça (iyice) bak; zira sen yaratılmışların gözbebeği ve âlemin çekirdeği (özü) olan insansın."

Göz neyi görürse, akıl onun derdine düşüp onunla meşgul oluyor..
Öyleyse ey göz, güzel bak !..
Sen güzel baktıkça, güzeli gördükçe, kainatın sayfaları açılacak bir bir önüne..
Sen bakmaman gerekenlere baktığında, yorulacak akıl ve kalp.
Gayenin önünü toz kaplayacak..

Kulak, işittiği sözleri tekrarlıyor..
İşitilenlerden akla bir yol gidiyor sanki ve gereksiz her söz, o yolda ilerleyip, beyin kıvrımlarında yerini alıyor..
Öyleyse ey kulağım, kötü şeyler işiteceğini bildiğin yerden kaç..
Gıybet ve dedikoduya kapan..

Eller ve ayaklar, her gün türlü işte çalışıyor..
Gidilmesi gereken yere götürmeyip uzanıveriyor bazen ayaklar, bir yerlere..
Bazen eller, vermesi gereken yere uzanmıyor.. Geri çekiliyor..
Öyleyse ey el, “veren” ol.. ve ey ayak, en güzel yerlere taşı bu bedeni..


Kalp neyle doluysa, ameller de o yönde oluyor.. Kalbin ne kadar kısmını boş sevgiler kaplıyor?..

Sevgilerin esas sahibine yönelmeyince, bir yük oluyor kalp..
Ey kalp, seni Yaratan’dan çok sevebileceğin kimse var mı?...

Akıl…Güzelliklerin de, kötülüklerin de gerçekleşmesinin önceki durağı..
İradeyle yönlendirilen, niyetlerle anlamlanan ameller…
İşte ey aklım, düşünmektir mesleğin.. Tefekkürdür emelin..
Hayrı ve iyiyi hayal etmekte, hayra karar vermekte, iradene hakim olmakta, yâni senin işleyişinde belirleniyor her şey..
Çizgiler böylece çiziliyor..

Dil, türlü tatlarla mütelezziz.. Türlü kelamlarla müteellim..
Bazen dökülen kelamın her biri ayrı bir tohum, ayrı çınarlar yetiştirecek..
Ey dil!... Sarf ettiğin sözleri koru…Hayra dön, şerde tutul..
İyi tad..Fabrikanın yasakçısı hükmünü koru..