Sultan Ahmed’in Rüyası

[yağmur]

Mehmet PAKSU
Sultan Ahmed Camiindeyiz. İçeride ancak birkaç kişi var. Namazdan sonra camiin içinde alıcı bir gözle dolaşmaya başladım. Bir ara sol tarafta nefis bir hat dikkatimi çekti. Biraz büyükçe bir tablo. Siyah zemin üzerine altın yaldızla yazılmış bir hat. Hemen not aldım.

Aradan birkaç ay geçmişti. Birgün Ebû Eyyub el-Ensârî’yi ziyaret niyetiyle Eyüb Sultan’a gitmiştim. Efendimizin İstanbul’umuzdaki nâdide bir hatırası olan bu Medineli zâta bir Fatiha okudum. Türbeden çıkmak üzere hazırlanırken sol tarafta ışıklı bir dolap gözüme ilişti. Dolap, güzelim çiniler arasında yer alıyordu. Dikkatle baktım. Bu bir “ayak izi”ydi. Hemen solunda da güzel bir hatla yazılmış bir dörtlük bulunuyordu. Bu hat Sultan Ahmet Camiindeki yazının aynısıydı. Bunu da defterime kaydettim.

Bir kitap fuarındaydım. Bir hanım okuyucum geldi. Kitap imzalattıktan sonra çantasından bir paket çıkardı, “Bunu size getirdim” dedi. Eyüb Sultan’daki “ayak izi”nin fotoğrafıydı. Dünyalar benim olmuştu.

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

“Nakş-ı kadem-ı şerif” olarak meşhur olan bu ayak izi Peygamber Efendimize aittir. Onun mübarek ayağının izidir. Hikâyesi şöyle: Sultan I. Ahmed, Memluk Sultanlarından Kayıtbay’ın türbesinin içinde Efendimize ait olan bir ayak izinin bulunduğunu haber alır. Mısır’a bir heyet göndererek İstanbul’a getirtir. Büyük bir merasimle Eyüb Sultan türbesine yerleştirir.

Aradan birkaç yıl geçer, kendi adını taşıyan o muhteşem mabet Sultan Ahmet Camiinin inşaatını tamamlar. Ve yine bir merasimle “ayak izi”ni Eyüb Sultan’dan Sultan Ahmed Camiine getirtir ve mûtena bir yere koydurur.

Aradan fazla bir zaman geçmeden bir rüya görür.
Bütün padişahların toplandığı yüce bir divan kurulmuştur. Peygamber Efendimiz kadılık makamındadır. Sultan Kayıtbay, Sultan Ahmed’i gösterir, der ki:
“Ey Allah’ın Resulü! Ümmetinden bu zât, benim türbemi ziyarete vesile olan ‘kadem-i şerifiniz’i aldırdı, kendi camiine koydurdu. Bu amelinden dâvâcıyım.”
Peygamber Efendimiz dâvâcıyı dinledikten sonra, kadem-i şerîfin alındığı yere geri verilmesi istikametinde karar verir.

Suçlu mevkiinde oturan Sultan Ahmed Han, kan ter içerisinde uyanır. Sabahleyin ilk iş olarak iâde işine koyulur. Ancak, kadem-i şeriften ayrı kalmaya yüreği dayanamaz ve tıpkı kadem-i şerîf şeklinde bir sorguç yaptırır, sarığına takar. Ayrıca bir tahta üzerine de kadem-i şerîf resmini çizdirip saltanat tahtının önüne astırır.

Resmin kenarına da kendi elleriyle şu dörtlüğü yazar:
No’la tâcım gibi başımda götürsem dâim
Kadem-i nakşını ol Hazret-i Şâh-ı Rusülün
Gül-i gülzâr-ı nübüvvet o kadem sâhibidir
Ahmedâ durma yüzün sür kademine o Gül’ün
Dörtlükte şu mânayı dile getirmektedir:
Ne olaydı, tacım gibi devamlı başımda taşısaydım,
O peygamberler şahının mübarek ayak izini.
Çünkü o ayağın sahibi peygamberlik bahçesinin gülüdür.
Ey Ahmed, durma, o Gül’ün ayağına yüzünü sür.

Benim Sultan Ahmed Camiinde gördüğüm tabloda bu dörtlük yazılıydı. Eyüb Sultan Türbesin- de gördüğüm ışıklı dolapta bu dörtlük yazılıydı ve okuyucumun resmini çekip getirdiği o levhada da bu dörtlük yazılıydı.
28 yaşındayken hayatının baharında öbür âleme göçen Sultan Ahmed, kendi hayatında isminin sahibine, Efendimize duyduğu sevgiyi, bağlılığı ve hasreti bu şekilde dile getiriyordu.