Anne Babaya Saygı

[Misafir]

Anne ve baba, insanin en cok hurmet etmesi gereken kudsî iki varliktir. Hep uzerimize titreyen ebeveynlerimize saygida kusur etmemek, hem ahlâkî hem de dînî bir gorevdir.

Peygamberler yeryuzunde Allah (celle celaluhu) adina yasayan insanlardir. Onlarin konusmasi, gulmesi, istirahati, ticarî ve insanî iliskileri Allah’tan adeta izin alinmis davranislardir. Peygamberimiz de buna isaret eden bir hadisinde “Beni Rabbim terbiye etti, ne guzel terbiye etti.” (el-Munâvî, Feyzu’l-Kadîr, 1/224-225; el-Aclûnî, Kesfu’l-Hafâ 1/72) buyurarak edebi ogrendigi kaynaga isaret etmistir. Bu acidan peygamberler yeryuzunde yasarken Allah’in muradina gore yasarlar. Onlar Allah ahlâki ile donanmis numune insanlardir. Davranislari, esya ve hadiseler karsisindaki tutumlari bizim icin yol gostericidir. Biz onlara ne kadar benzersek, Allah ahlâki ile ahlâklanma adina o kadar mesafe kat etmis oluruz.

Bu noktada Hazret-i Isa’nin (aleyhisselâm) annesine saygili olma konusunda Rabbinden emir aldigini ve bu vasifla one cikmasini insanlarin dikkatine arz ettigini goruyoruz. O, Allah’in bu ihsanini su sekilde dile getirir : “Nerede olursam olayim beni kutlu, mubarek kildi. Yasadigim muddetce bana namazi ve zekâti farz kildi. Anneme saygili, hayirli evlat kilip, asla zorba, bedbaht ve hayirsiz biri yapmadi.” (Meryem Sûresi, 19/31-32). O hâlde ana-babaya saygi bir peygamber ahlâkidir. Ornek almamiz gereken temel ahlâkî prensiplerin basinda peygamberlerin anne ve babalarina karsi ortaya koyduklari davranislar gelir.

Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) oksuz ve yetim olarak buyudu. O kendisinden sut emdigi Hazreti Halime’ye de geregince saygi ve hurmet gostermisti. Mekke’nin fethedilmesinin ardindan, Halime’nin geldigini gormus, ayaga kalkmis ve ona kendi giysisini minder olarak takdim etmistir.