İç Huzuru Sağlayan Faktör

[İslamcokguzel]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

iÇ HUZURU SAĞLAYAN FAKTöR

İnsan bir şeyi severse, ismini çok söyler, sözüyle onu över. Öyle ise kendi iradesiyle Allah‘ı sevmek isteyen, bilmecburiye ismini çok söylemekle kemal sıfatlarıyla över ve iç huzursuzluğunu bununla giderir. İnsanın içindeki bu muhabbet, hem Tevhîdi, hem de iman, islam ve ihlası da kazandırır; onun için ayet-i kerîmede:
فَٱذۡكُرُونِىٓ أَذۡكُرۡكُمۡ “Ben‘i anın ki, Ben de sizi anayım…“ [260] diye buyruldu.

Haliyle bir Mü’min, Allah Teâlâ ve O’nun Rasûlü’nün sevgilerinin rızalarının kazanılmasını dilediği zaman, Kur’ân-ı Hakîm’in lafızlarıyla yahud Esmâu-l-Hüsnâ’dan biriyle Allah Teâlâ‘yı, Nebî sallallâhu aleyhi ve sellem tarafından yahud ashab yahud büyük pâyeye ulaşan ulemâ tarafından bildirilen faziletli salavatla Nebî sallallâhu aleyhi ve sellem’i zikreder; bu sebeble Allah Teâlâ da zikredeni gerek melekler içerisinde ve gerekse enbiyâ-i izâm ve evliyâ-i kirâm topluluğunun içinde zikreder = tanıtır = sevdirir.

Bu münasebetle bazan vasıtasız, bazan da bunların vasıtasıyla, zikrin nûrânî kıvılcımlarının şeytan ve nefsin istekleri üzerine yağması sebebiyle, dünyaya aid olan tüm üzüntü ve kederler zeval bulur, iç huzur gelir. Hele hele “Ben O’nu zikrettiğim için Allah da beni zikreder.“ diye kesin kanaate varırsa dille söylenilmez ve kalemle yazılmaz Tevhîdin sırları açılır; daha önceden ma’siyeti işlememekte ve taat ve ibadeti icra etmekte çekilen sabır = zorluklar = yorgunluklar ve kederler, huzura dönüşür.
Bu itibarla zikredenler,

قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَآءُ وَيَہۡدِىٓ إِلَيۡهِ مَنۡ أَنَابَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَطۡمَٮِٕنُّ قُلُوبُهُم بِذِكۡرِ ٱللَّهِ*ۗ أَلَا بِذِڪۡرِ ٱللَّهِ تَطۡمَٮِٕنُّ ٱلۡقُلُوبُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَـٰتِ طُوبَىٰ لَهُمۡ وَحُسۡنُ مَـَٔابٍ۬
“Habîbim de ki: Allah, dilediği kimseyi saptırır ve inâbe edenlere = hâlisâne yalvarışla kendisine dönüp yardım dileyenlere doğru yolu seçer ve o yolda kulunu yürütür. O kullar da öylelerdir ki, ciddî iman ederler ve kalbleri = ruhları, Allah‘ın zikriyle sükûnet = huzur bulur. Öylelerin kalbi ki, iman edip Allah’ı anmakla sükûnet bulur. Öylelerin kalbi ki, iman edip salih ameli işlerler. Onlara müjdeler ve güzel yerler vardır.“ [261] mealindeki ayette va’dedilen nimetlere mazhar olurlar. Zaten maksad bu idi. Bundan böyle Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem, beşerî ihtiyaclarını görmesi halinde dahi Allah Teâlâ‘yı kalben zikrederdi.


________
[260] El-Bakara S.A.152
[261] Er-Ra’d S.A.27-29