Medine i Münevvere de Zaman

[yağmur]

İşte vakit geldi çattı, gün vuslat günü!
Gökyüzüne karanlık hakim, havayı aydınlatansa duru bir ay ve ona eşlik eden milyonlarca parlak yıldız...
Saat gece yarısını geçmekte,
Medine sokaklarında heyecanla koşuşturanların ayak sesleri yankılanıyor kulaklarımda.
Yaklaştıkça hızlanan ayak seslerine eşlik ediyor yüreğim ve her bir beden de ayrı zikir başlıyor;
Allah, Allah, Allah...
Gözlerimi ufka doğru kaldırdığımda, işte semaya uzanan minareleri Mescid-i Nebevî'nin.
SubhanAllah! ...
Artık adımlarım daha da büyümüştü ancak yol uzadıkça uzuyordu.
Bir ses haykırıyordu gel diye,
bedenim çığlıklarda geliyorum yâ habibAllah, geliyorum yâ resulullah, geliyorum...
Sonra biraz daha aralandı perdesi gözlerimin,
yeşil kubbesi göründü Mescid-i Nebevî'nin!
Kainatın efendisi, sultanlar sultanı, habib-i zişandı o kubbenin altında ki...
İçimde inceden bir sızı, inceden bir sevinç ve çokca vuslat arzusu ile koşar adımlarla avlusuna yöneliyorum.
Gözlerimle usulca saygıyla eğiliyorum...
Şemsiyeleri açılmış avlusunda Mescid-i Nebevî'nin.
Mahşerin provası gibi ümmeti Muhammed,
hep bir ağızdan salavatlarla yaklaşıyor gölgesinde Resulu Ekrem'e...
İşte Bâb-üs Selâm kapısı,
tüm ihtişamıyla ve davetkâr duruşuyla ağırlıyor peygamberin evine.
Kandilleri yanıyor Mescid-i Nebevî'nin,
yürekleri yandığı gibi ümmeti Muhammed'in...
Edeple giriyoruz ravzasına, cennetten bir bahçe karşılıyor bizi!
Şükrümüzü icaben secde de şimdi alınlar...
Şefaatine duacı eller yükseliyor semaya minareleri gibi Mescid-i Nebevî'nin.
Ağır, ağır yanaşmakta kabre doğru gözlerim!
Selamlar ve salavatlarla dil dövüyor şimdi yüreğim,
vuslat bu aşka ne de çok yakışıyor HABİBİM...

Serkan Erkan

[yağmur]

Ey! Münevver Medîne, Ey! Gönüller beldesi,
Ey! Devri cehâletin, mahkûmiyet belgesi.
Çınlıyor göklerinde, her an Muhammed sesi.
Gör ki; yine dünyada, zulümler var bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE? ..

Susadım şefkatine, yine gönlümde serâb,
Sustu rahlede bülbül, bahçede güller harâb,
Dünyaya hükmediyor, yine zillet ve şarâb;
Gör ki; nice âlimler, nifak soktu bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE? ..

Merhametin kendi yok, dillerde kaldı adı;
Yeryüzü bir toz duman, kim suçludur, kim kadı! .
Bunca mûsibetlerden, ibret alan kalmadı,
Hep iftirâ ediyor, 'yedi düvel' bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE? ..

Bir yanda din tâciri, arkadan vurur beni,
Bir yanda zorbaların, hiç kızarmayan teni.
Elden ele geziyor, dinde reform bülteni;
Bilirim ki; bu cür'et, revâ değil bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE? ..

Çöktü insan fıtratı, payandalar yetmiyor,
Ekranlarda çığlıklar, kulağımdan gitmiyor,
Soygun, talan, cinâyet, 'çağdaşlıkla' bitmiyor;
Nesiller küstürüldü, çağlar üstü bu dîne;
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE? ..

Ey! Mübârek Medîne, Fahri Âlem beldesi,
Kardeşliğin, barışın, adâletin simgesi,
Çınlasın göklerinde, salât üs selâm sesi.
Ben ki; Kâlû Belâ'da, teslim oldum bu dîne,
O yemyeşil kubbene, beni de al MEDÎNE...

(1997)

Cengiz Numanoğlu