Hoca Talebe Fıkraları :)

[yağmur]

Mekteplerde Arapça'nın ilmî lisan olarak okutulduğu yıllarda bir imtihan komisyonu bir talebeyi Arapça'dan imtihan ediyor. Üyelerden biri çocuğa:
—  «Vettîni» süresindeki «Vav»ın ne vavı olduğunu soruyor. Talebe:
—  Atıf vavı'dır efendim, diye hiç düşünmeden cevap veriyor. Komisyon başkanı:
—  Âferîn evlâdım, çık, diyor. Çocuk çıkınca soru soran üye:  
—  Efendim çocuk yanlış cevap verdi. Buradaki "vav" atıf değil, yemin "vav"ıdır, diye itirazda bulu-nuyor. Başkan:
—  Hakl ısınız; yalnız ben bu çocuğun, vaktiyle ba-basını imtihan ederken de aynı soruyu sormuştum. Babası," Vettîni'de vav var mı?» demişti. Halbuki oğlu yanlış söylese de vav'ı inkâr etmiyor. Bu büyük gelişmeden dolayı, «âferin» diyerek çocuğu çıkardım, diye cevap veriyor.

[yağmur]

Talebenin biri 15-20 sene bir şeyhin hizmetinde ilim okur ve teyemmüm hususunda yüksek ihtisas yapar, senelerce de bunu okur.

Herşey bittikten sonra, hocasıyla vedalaşma zamanı gelmiştir, "Hocam" der, "bir hususu daha sorayım son kez, sonra halkı irşad için yollara düşeyim".

"Buyur evladım tabii sor" der hocası.

"Hocam" der, "teyemmümü anladık da, su bulamayınca ne yapacağız?

[yağmur]

Eskiden arabi ilimler okuyan bir talebe cemaatinin başına yeni bir hoca gelmiş. Hoca bakmış talebeler öyle küçük çocuklar değil, koca koca delikanlılar. Bunlar arabi ilimleri çok iyi biliyorlardır, bunlara nasıl ders vermeli ki diye endişelenmiş hocaefendi. O sırada da maksud okuyacaklarmış. Kenar kaydın birinde "gale" den sonra "mim" ve "sad" harfleri yazılı bir ibare başlıyor. Musannifin kısaltılması şelinde kullanılıyor ve musannif buyurdu ki manasına geliyor. hoca efendi oku bakalım oradaki ibareyi diye talebelerden birine söylemiş. talebe de: "gale mas" demiş. O zamana kadar karşısında ilim deryaları olduğu için endişeli endişeli diz çöken hoca efendi rahat bir nefes alıp bağdaş kurmuş ve şöyle demiş: "O zaman biz de oturalım yam yas"