Bana bir akıl ver

[İslamcokguzel]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]


Bana Bir Akıl Ver ...

Usandı cümlelerim üç noktadan, bana bir aklı ver! Ardında yanıtsız kalmaktan, noksanlaşıp kaybolmaktan yoruldum. Dinle bak, nehirler boşalıyor içimin ta derininden. Otur kıyılarıma, akan sularda demle beni. Süz eşkalimden süzülen acımtrak ne varsa. Ya da taş sektir içimde biriken sularda. Arka arkaya at, belki ölümüme sebep olur da biri, kapanır gözlerim ilelebet. Sektikçe hendekler açsın yürek kıvrımlarımda. Dur dur, kan kaybediyor kalbim. Koca bir delik açıldı, nefes aldıkça yokluğunu soluyor içim. Kayalardan sarkan yosunlarla yama yap beni. Boşalan kanlar kadar, dağlandı yüreğim.

Bana bir akıl ver, ömrümdeki boşluğunu kapatabileyim. Her an aklımda yer ediyordu oysa “düşünmüyor musunuz, akıl etmiyor musunuz”. Meğer düşmekten düşünmeye yeltenememişim hiç. Nasıl bir yol bulayım ki, akıl yerine kendimi kaybetmişken. Bir ömür dolusu hüzün sırtımda yumurta küfesi olmuşken. Kamburumda yuva yapan kuşlar da göçtü, yedi kat semanın sıcağına. Oysa gıpta ederdim hep kuşlara. Çift kanat size fazla, gelin paylaşalım, özgürce çırpalım uçalım birlikte derdim. Sol yanım öyle boş ki, hiç ağırlık etmem size derdim. Susuşlara karışıp, kanat sesleriyle yakalardım ritmi. Huzura erişirdi belki ruhum. Vermediler ama... Sana gelecekken kırılmış kollarım vardı, hiç olmayan kanatlarım adına. Ben kuş olamamışken, üzerime saldığın bu Ebabil’ler hangi acının öcüydü? Çok nehirler akıtmıştım içimden sana dair. Baksana köprüleri bile yıkmışız, enkazlarımız iç içe. Hadi ver elini, gün çoktan doğmuş. Sen sen ol güneşi bekletme…

Susturdum tüm çalar saatleri. Uyandırmasınlar beni enkazımdan. Zırıl zırıl sesler tırmalamasın, nehrin sesiyle ölüme geçerim ben. Rüya da istemiyorum, gelmesin hiç kimse gecelerime. Yardım uzanmasın diye, ellerimi birbirine kenetledim. Kapatın pirketleri üzerime, ışık istemiyorum. Tuğlalarla derme çatma yatak yaptım ezikler dolu bedenime. Hiçbiri batmıyor, acıtmıyor senin kadar.

Belli belirsiz kurgular geçiyor aklımdan. Rolümü şaşırıyorum hep. Nasıl oynasam da kazansam yitirdiğim kimliğimi diyorum. Duraklara asıyorum kayıplarımı. Yolculardan bilet keserken kaptan, ümit kesmiyorum acınası halimden. Saklanabileceğim enkaz arıyorum varlığıma. Gözlerimi kapatıp ağıtsız türküler mırıldanıyorum eşkıya heybetli yüreğime. Serimi bileklerimle kavrayıp, ahlar diziyorum kursağıma. Yeni doğmuş bebek sancısıyla kundaklıyorum biriken acılarımı koynumda. Yokluğunda dermansız kalmış türküler. Bu feryatları dindirecek bir akıl ver. Gözbebeklerim yoruldu kirpiklerimin ağırlığında. Bırak bu enkazda bedenim çürümeye yüz tutsun.
Bana bir akıl ver, yokluğum senin olsun...

[Misafir]

Bana bir akıl ver, yokluğum senin olsun...

Mükemmel ...