Kâbe’nin Köşesinde Bir Cennet Yakutu

[yağmur]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]



Mescid-i Haram, Kur’an-ı Kerim’in beyanıyla içine girenlerin emniyette olduğu mekân. Ortasında Beytullah olduğu gibi her karışında da geçmiş peygamberlerin ve Peygamber-i Zîşân Efendimiz’in (sas) izi var. Kâbe ve Mescid-i Haram’ın bazı yerlerine rahmet üzerine rahmet olması için ayrıca faziletler de ikram edilmiş; Hacerülesved gibi.

Mekke fethinin ertesi günü Resûl-i Müctebâ Server-i Asfiya Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), Allah’a hamd ve senadan sonra şöyle buyurdular: “Mekke’yi insanlar değil, Allah haram kılmıştır. Allah’a ve ahiret gününe inanan hiçbir mümine orada kan dökmek helâl olmaz. Ağaç sökmek de helâl olmaz.” “Bu Emin Belde”ye diyerek Mekke şehri üzerine yemin edilen Kur’an-ı Kerim’de de “Kim oraya girerse emniyette olur.” (Âl-i İmran, 97) buyuruluyor.

“Ziyaret için sadece üç mescide seyahat edilebilir: Mescid-i Haram, şu benim mescidim (Mescid-i Nebevî), Mescid-i Aksâ.” ve “Bu mescidimdeki bir namaz, Mescid-i Haram hariç diğer mescidlerde kılınan bin namazdan hayırlıdır. Mescid-i Haram’da kılınan bir namaz, bu mescidde kılınan yüz namazdan hayırlıdır.” hadisleri de Harem-i Şerif’in şanını ilan eden nebevî beyanlardan. Kâbe-i Muazzama ‘Allah’ın evi’. Allah-ı Zülcelal, mekandan münezzeh olduğu cihetle bu ifadenin mânâsı derin. Hac ya da umre yapanlar için Harem-i Şerif’teki bazı yerlerin ayrıca faziletleri olduğu da gerek hadislerle gerek İslâm âlimlerinin ifadeleriyle haber verilmiş. Hacerülesved, Makam-ı İbrahim, Rükn-i Yemânî, Hatim, Mültezem, Müstecar, Safa, Merve, Zemzem Kuyusu ve Makam-ı Cibril rahmet vesilesi bu yerler arasında…
‘El-Emin’in eliyle yerleşti

İki Cihan Sultanı Efendimiz’e (sallallahu aleyhi ve sellem), vahiy gelmezden beş yıl önceydi. Zât-ı Risâletpenâhîleri otuz beş yaşlarında bulunuyorlardı. Kureyş kavmi zaman içinde harap olan Kâbe’yi yıkıp yeniden yapmaya başladı. Duvarlar zeminden yükselip Hacerülesved hizasına gelmişti ki Kureyş arasında büyük bir kavga yüz gösterdi. Her kabile Hacerülesved’i Kâbe’ye kendilerinin yerleştirmesini istiyordu. Tartışmalar artınca Abdüddâr oğulları içi kan dolu bir çanak getirip ellerini içine soktular ve Adiy bin Kâ’b oğullarıyla birlikte, ölünceye kadar çarpışmak üzere anlaşma yaptılar. Bu tartışmalar dört-beş gece sürdü. Sonunda Kureyş’in en yaşlısı Ebû Ümeyye bin Mugîre, Benî Şeybe kapısından Kâbe yanına ilk girecek kişinin hakem olmasını teklif etti. O sırada üzerinde siyah-beyaz çizgili ihramı olduğu halde Cenab-ı Muhammed Mustafa Aleyhi Ekmelü’t-Tehâyâ Efendimiz, Benî Şeybe kapısından kavmi üzerine doğuverdi. Kureyş, Habib-i Hüdâ’nın cemâl-i pâkini karşılarında görüce “İşte el-Emîn, razıyız ona.” dediler. Kureyş’in ve bütün Ademoğullarının Ulusu (aleyhissalatu vesselam), bir örtü istedi. Hacerülesved’i o örtünün üzerine koydu ve Kâbe’nin dört duvarını örmeyi üzerlerine vazife almış Kureyş’in dört kabilesinden birer temsilci istedi. Dört kişi örtünün kenarlarından tutup Hacerülesved’i duvarın yanına getirdiler. Cenab-ı Ahmed, taşı mübarek elleriyle alarak yerine koydu.

Hacerülesved, Kâbe’nin doğu köşesinde, yerden bir buçuk metre yükseklikte bir taş. Tavafa başlama işareti olarak İbrahim Aleyhisselâm, onu Ebû Kubeys dağından alarak şimdiki yerine yerleştirdi. Savaşta atılan taşlar, yangın ve sel gibi sebeplerle parçalara ayrıldı mübarek taş. Parçalar gümüş bir çerçeve içinde toplandı. Bir ara Karmatîler tarafından çalındı, taşın yeri yirmi yıl kadar boş kaldı, sonra tekrar Kâbe’ye döndü. Gümüş çerçevenin, Hacerülesved’in görüldüğü beyzî şekildeki açıklığı 30 santimetre civarında.

Allah Resûlü’nün tabiriyle “Hacerülesved, cennetten indi. İndiği vakit sütten beyazdı. Onu insanların günahları kararttı.” Bir başka hadiste ise “Rükn (Hacerülesved) ile makam (Makam-ı İbrahim), iki cennet yakutu idiler. Allah onların nurlarını aldı. Eğer nurlarını almamış olsaydı, o ikisi mağrible maşrık arasını aydınlatırdı.” buyuruluyor. Hz. Ali’den gelen rivayette Rahmeten Li’l-Âlemîn (sallallahu aleyhi ve sellem), “Kıyamet günü, Hacerülesved getirilir. O zaman beliğ bir lisanla, kendisine tevhidle istilâmda bulunanlar lehine şehâdette bulunur.” müjdesini veriyor. Hazreti Ömer’in (ra), Hacerülesved’i öperken henüz üzerinden pek az zaman geçmiş cahiliye devri insanlarının taşlardan meded umma adetiyle karıştırılmaması için “Biliyorum ki sen bir taşsın. Ne bir faydan ne de zararın vardır. Ben Resûlullah’ı seni öper görmeseydim seni asla öpmezdim.” dediği rivayet ediliyor.

Kâlûbelâ’da alınan sözlerin bu taş içinde muhafaza edildiği (Ezrakî) ve ona dokunanların Allah’la biat etmiş sayılacağı da (İbn Mâce) Hacer hakkındaki rivayetlerden. Hasıl-ı kelâm Hacerülesved öyle bir taş ki; cennetten inmiş, İbrahim Halilullah (as) tarafından Kâbe’nin köşesine yerleştirilmiş, nice mümin, evliya ve asfiyanın aşk, gözyaşı ve ihlasına şahitlik etmiş. Bu mübarek taş, kıyamet günü kendisini selamlayanların lehinde şahitlik yapacak. Onun üzerinde Resûl-i Kibriya’nın (aleyhissalatu vesselam) gözünün, yüzünün, dudaklarının ve ellerinin izi var…

Ahmed Doğru

[İslamcokguzel]

Bu mübarek taş, kıyamet günü kendisini selamlayanların lehinde şahitlik yapacak. Onun üzerinde Resûl-i Kibriya’nın (aleyhissalatu vesselam) gözünün, yüzünün, dudaklarının ve ellerinin izi var…