Gönlümün Miracı

[yağmur]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Ben Mecnun misali aşkınla yanan bir yürek ; Sen doğuştan gönüllere taht kurmuş bir sevdasın.Kapına yüz sürmeye muhtacım.

Beni de çağır ki adım hitabınla nurlansın…

Ben, ışığına can sunan bir pervane; Sen, tüm karanlıkları aydınlatan ziyâsın. Mâsivânın karanlığı çökmüş üzerime; gönlüme doğ ki dünyam aydınlansın.

Ben, sana uçan milyonlarca kum tanesinden biri; Sen , çöllerde ölesiye özlenen vahasın. Uçurumlar açıldı çatlayan dudağımda. Bir yudum su ver de her zerrem suya kansın.

Ben, benlik iddiasında nefsinin esiri bir köle; Sen, nefsin hükümranlığına kökten darbe vuransın. Ruhuma iz bırakan zincirlerimi kır ki; ruhum özgürlüğe doğru kanatlansın.

Ben, geceyi uyandıran başların değdiği bir seccade; Sen bütün başların yöneldiği Mekke’yi aydınlatansın. Gönlümün Mekke’sinde yeniden doğ ki; gönlümdeki diriliş sonsuza uzansın.

Ben, şehadet şerbeti yudumlayan Sümeyye’nin(ra) son nefesi; Sen tevhid şelalesinden gönüllere akansın. Beni de muhabbetine gark eyle ki; paslanmış kalbim nurunla yıkansın.

Ben, kılıcını kuşanmışken huzurunda eriyen Ömer’in(ra) gözleri; Sen bir çift gözün dokunabileceği en güzel cansın. Yüzyıllar öncesinden gönlüme nazar et ki; bu gafil, gafletinden uyansın.

Ben, sana hicret eden Ali(ra)’nin ayak izleri; Sen, o mübarek ayaklarla, can pahasına varılansın. Sana gelen yolda kaybolmaktan korkan gönlüme Sen’in diyarından bir el uzansın.

Ben, Medine’ye varışını bekleyen bir müjdeci; Sen, gelişinle yaşanacak en güzel bayramsın. Gelişini bana da müjdele ki; gönül sarayım varlığınla nurlansın.

Ben, hasretinden gözyaşı döküp inleyen bir minber; Sen, taşın toprağın bile özlemini çektiği ansın. Bir kuru dal bile Sana meftunken, bu gönül hasretine nasıl dayansın.

Ben, kapına kadar gelip de seni göremeyen bir Veysel Karânî; Sen, yoluna baş koyulan dönülmez bir sevdasın. Sevdalılar listesine beni de yaz ki; şu kömürleşmiş kalbim aşk ateşinde yansın.

Ben, yıllardır muhabbetini dileyen garip bir dilenci; Sen, nice bağrı yanıkların dilindeki mısrasın. Seni görmeden dahi sevmiş binlerce yürek; gören gönüllerin sevdasından bir damlacık da bu garip tatsın.

Ben, Mevlana’nın ney’inden bir nağme, Yunus Emre’nin dilinden bir dizeyim. Sen gönüllerden taşıp arşa yükselen sayhasın. Titret gönül telimi de şu sağır gönlüm artık uyansın.

Ben miraca çıktığın gecenin bayram eden gökleriyim. Sen, Sultan’ın hazineler bahşettiği Furkan’sın. Beni de Refref ‘ine al ki; gönlümün miracı tamamlansın.

Havva KULOĞLU

[İslamcokguzel]