O Seninleyken, Sen Kiminleydin?

tarafından yağmur Salı Kas. 30, 2010 9:13 am

Bir gün Şeyh Ebu Hasan (r.aleyh), camide vaaz veriyordu.
Evliyaullahtan Şibl-i Numani de caminin önünden geçerken onun vaaz ettiğini gördü.

O diyordu ki: "Kıyamet günü Allah-u Zülcelal insana şöyle soracaktır:
"Sana ömür verdim, bu ömrü nerede sarf ettin?
Bu gençliği, kuvveti sana verdim, nerede sarf ettin?
Günah işleyerek mi, sevap isleyerek mi yoksa boş gezerek mi geçirdin?
Sana mal verdim, bu malı nereden kazanıp nereye harcadın, ölümü duydun buna ne hazırlık yaptın?"

Şeyh Ebu Hasan'ın bu şekilde vaaz verdiğini duyan Şibli, ona şöyle dedi:
"Ya Hasan! Allah'ın kullarını o kadar korkutma!"
O: "Peki ne diyeyim ya Şibli?" deyince, dedi ki:
"Sen onlara Allah seninle beraberken, sen kiminle beraberdin diye sor!"

Bakınız, ne büyük bir sorudur. Allah devamlı olarak seninle beraberken,
sen kiminle beraberdin? Buna nasıl cevap vereceğiz? Ben dünyayla, kötü insanlarla,
keyf ve sefayla beraberdim mi diyeceğiz?

Allah, kendi kudret ve azametiyle bizimle beraber olup bizden hiç ayrılmıyorken,
bizim başkalarıyla beraber olmamız, ne kadar büyük bir haksızlıktır.
Oysa cevabımızın ne olması gerekirdi?

"Ya Rabbi! Senin bu zayıf yaramaz kulun, senin kuvvetinle, seninle beraberdir." dememiz lazımdı.
O bizimle beraberken, bizim dünyayla, günahla, kötü insanlarla beraber olmamız çok ayıptır.
Allah-u Zülcelal ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur:

"Siz nerede olursanız olun, O sizinle beraberdir." (Hadid; 4)

Onun için kendimizi hesap gününe hazırlayalım. Allah-u Zülcelal'in merhameti,
keremi, bize sabretmesi, bizi mağrur ediyor. (Kendimi güven içinde görüyoruz.)
Yoksa eğer cenneti, cehennemi, haşir meydanını, sırat köprüsü veya mizanı,
bir an bize gösterseydi, aklımız hemen başımıza gelecekti. Ama bu bir imtihandır.
Allah-u Zülcelal imtihanın bitmemesi için göstermiyor.

Allah-u Zülcelal ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur:

"Sen Rabbinin kerim olmasıyla mı mağrur oluyorsun?" (İnfitar; 6)

Nasıl ashab-ı kiram, Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) ile beraber olmaya muhtaç idiler.
O, dinlerini muhafaza etmek için onlara bir delil idiyse, bunun gibi zamanımıza gelinceye kadar da
sadat-ı kiram da bizim için delildirler.

Mevlana Halid-i Bağdadi (ks) bir nasihatlarında şöyle buyurmuştur:

"En mühim vasiyetim şudur ki; ölümü, ahiret hallerini ve nimetlerin hakiki sahibini unutmayınız.
Elden geldiği kadar Peygamberlerin Efendisinin (sav) sünnetine uymada ileri gitmeye çalışınız.

İLİM MECLİSİNDEN SOHBETLER - Gülistan Dergisi