Sen ağlama Ey Efendim

[yağmur]

Sen ağlama Ey Efendim
Ağlama artık nolur.

Mübarek gözlerinize bir kere değmeyen benim gözlerim ağlasın.

İstemem, gülü, nergizi ,sümbülü
Benim gülüm senin yüzün,
Gül yüzüne hasret kalan iki gözüm ağlasın..

Ümmetim! Ümmettim! diyerek..
Kaç kere bölündü gece yarısı uykuların
Ümmetim! Ümmetim! diye yanaklarından süzülen mübarek gözyaşların.
Gözyaşlarının ıslattığı bir kirpiğinle, Efendim! deyip sinemden vurulayım.
Senin yüzüne tebessüm düşsün her vakit,
Hüzün değmesin gözlerine ,Anam babam feda olsun.
Senin yerine ümmetin! ağlasın..

İlk şehidi verince tebliğini etiğin dinin,
Sümeyye’yi şehit edince mızrağı cehilin, kalbin titremişti ,dolmuştu gözlerin,
Senin ağladın yerde tebessüm bize haram.
Sümeyye’nin oğlu Ammarr bin Yasir ağlasın!
Onunla bir olup ümmetin ağlasın…

Bilal Habeşi’nin üzerinde büyük bir kaya,
Bilal’in gönlünde Allah‘ın aşkı var ey! cahil cehil.


Dünyayı koysan bağrına, taşır rabbinin aşkıyla…
Bilal’in bir arzusu var, o eziyetin altında,
Aman Efendim duymasın benim başıma gelenleri ,
Beni düşünür gözleri yaşla dolar, olur yaaa..!
Kaya ağlasın ,Bilal ağlasın,ümmetin ağlasın, ama sen ağlama!


Hicreti emir buyurdunuz ,Mekke’den gitmek lazım.
Şimdi Medine’nin hakkıdır tebessüm
Sensizliğe mahkûm bırakılan, Mekke ağlasın..
Kardeşlerim dedin ya… Ensar Kavmine
Bu iltifatın bir ömür yeter onlara.
Seni anlamayan Mekkeli müşrikler ağlasın.
Yürüdüğün yollar! Örümcek! mağara !güvercin bahtiyar..
Sensiz kalan, Hira ağlasın,
Hasretine Kâbe ağlasın.

Sana kavuşan ashabın gülüyor şimdi..
Sensiz kalan âlem ,sensiz kalan ümmetin ağlasın, ümmetin ağlasın…


Taha/ Reha Yeprem

[mahser]

[ZÜMRÜT]

Mübarek gözlerinize bir kere değmeyen benim gözlerim ağlasın.
Sensiz kalan âlem ,sensiz kalan ümmetin ağlasın, ümmetin ağlasın…

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]