GÜZEL ÖRNEK OLABİLMEK

[ZÜMRÜT]

Güzel Örnek Olmak
Hakk’a davet hizmetinde bulunurken tesirli söz söyleyebilmek ve hayırlı bir netice elde edebilmek için, her şeyden evvel örnek bir karakter ve şahsiyet sergilemek lazımdır. Zira yaşanmayan ve örnek davranışlarla misallendirilmeyen hakikatler, kuvveden fiile çıkma im­kanı bulamaz. Hayata geçirilmeyen fikirler, kitap satırları arasında kalmaya mahkum olur.

O halde bir müslümanın İslam’a yapabileceği en büyük hizmet, onu önce kendi hayatına en güzel bir şekilde tatbik etmektir. Zira söyledikleriyle yaptıkları birbirini tutmayan bir kimsenin insanları ikna edebilmesi mümkün değildir.

Allah Teala; kişinin sözü ile özünün, konuştuklarıyla yaptıklarının birbiriyle tezat teşkil etmemesini emretmiştir.[15]Rasul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz de, böyle bir tezat içinde bulunanların hazin akıbetini şöyle beyan buyurur:

“Kıyamet gününde bir kimse getirilip cehenneme atılır. Bağırsakları karnından dışarı fırlar ve o haliyle değirmen çeviren merkep gibi döner. Cehennem ehli başına toplanır ve:

«Ey filan, bu ne hal? Sen bize iyiliği emredip kötülükten nehyetmez miydin?!» derler. O da:

«Evet, size iyiliği emreder fakat kendim yapmazdım; sizi kötülükten sakındırır fakat kendim yapardım.» diye cevap verir.” (Buhari, Bed’ü’l-Halk, 10)

Başkalarına iyilikleri tavsiye ederken kendilerini unutan gafillerin bu feci akıbeti, hepimiz için büyük bir ibret olmalıdır. Öğrendiğimiz ve başkalarına tavsiye ettiğimiz güzelliklerle evvela kendi hayatımızı süslemeliyiz. Böyle yaşayan samimi kimseler, yüzlerine bakılınca Allah’ı hatırlatan sadık ve veli kullardan olurlar. Ni­te­kim as­hab-ı ki­ram:

“–Allah’ın veli kulları kimlerdir?” diye sorduklarında, Allah Rasulü -sallallahu aleyhi ve sellem-:

“(Al­lah’ın ve­li kul­la­rı) yüz­le­ri­ne ba­kıl­dı­ğın­da Allah Teala’yı ha­tır­la­tan kim­se­ler­dir.” buyurmuştur. (Hey­se­mi, X, 78; İbn-i Mace, Zühd, 4)

İşte bir bakıma bu hadis-i şerif'in izahı mahiyetinde, başımızdan şöyle bir hadise geçmişti:

Merhum Sami Efendi Hazretleri ve refakatinde bulunan merhum pederim Mûusa Efen­di ile Bur­sa’dan İs­tan­bul’a dö­nü­yor­duk. Ya­lo­va’da ara­ba va­pu­ru­na bin­mek için vası­ta­mız­la sı­ra­ya ge­çe­cek­tik. Araç­la­rın kar­ga­şa­ya ma­hal ver­me­den dü­zen­li ola­rak sı­ra­ya gir­mesiy­le alaka­dar olan kah­ya, bi­zim ara­ba­mı­za da yer gös­te­rir­ken gö­zü ar­ka ta­raf­ta otu­ran Sa­mi Efen­di ve Mu­sa Efen­di’ye iliş­ti. Hergün yüzlerce sima ile karşılaşan kahya, şaş­kınlık içinde bir an du­rak­la­dı. Son­ra yak­laş­tı. Ara­ba­nın ca­mın­dan içe­ri­ye da­ha dik­kat­li­ce bak­tı; de­rin bir iç çek­ti ve şöy­le de­di:

“–Allah Allah! Ne ga­rip dün­ya! Yüz­ler var me­lek gi­bi… Yüz­ler var Nem­rut gi­bi…”

Velhasıl, özüyle, sözüyle, hal ve davranışları itibarıyla güzel örnek olabilmek, İslam’ı tebliğ hizmetinde kullanılabilecek en tesirli bir lisandır. Bu lisan, hikmet ve ibretler sergisi olan kainatın, sessiz-sözsüz, fakat son derece fasih ve beliğ lisanı gibidir. Yine bu lisan, hakikate teşne her idrak tarafından anlaşılabilen “hal lisanı”dır. Bu lisanı anlamayan hiçbir millet yoktur. Bu lisan ile konuşulduğunda kendisine ulaşılamayacak hiçbir insan mevcut değildir. Hal lisanının sürçmesi ve hatası da yoktur. Gayet sade, özlü, berrak ve anlaşılır bir lisandır.

Selam ve Dua ile..

[yağmur]

[ZÜMRÜT]