Ya RasûlALLAH!

[yağmur]

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Ya RasûlALLAH!
Ben senin ümmetindenim!
Bana da şefaat et!.. derim?!
Ama ben yine de derim ha, pek edepsiz ve pek pişkinim!

Rabbimin Sevgilisi! Ben, Canımı bile işte böyle yarım yamalak,
laftan ibaret bir sevgiyle severim. O hâlde, gel,
Sen bu kötüyü, sana yakışan rahmetle, pek derin, yine de sev,
ki Sen sevmezsen, Kişi sevdiğiyle beraberdir.
sözünün müjdesine dâhil olmam mümkün değil

Bunca ayrılık içinde, tek bir şey var;
işte, ondan şeksiz şüphesiz eminim:
Hâlimin manzarası ne olursa olsun,
Seni andığım her andan, mutlaka haberdarsın
Ve selam göndermeye muktedir oluşumun biricik sebebi de ancak,
Senin hasretle bekleyişindir.


O hâlde, ey vazifeli melek! Hadi,
her zaman yaptığın gibi, götür selâmımı,
o kadrini bilmekten âciz kaldığım Rasûller Efendisine!..
O saf kula, o arş nuruna götür!

De ki:

Ey Allahın sevdiği!
Ümmetinden bu aciz kulun selamı var
Seni sevmekten âciz kalmış
Mahzunmuş, ama masum değilmiş; paklığını, saflığını yitirmi
Hem ilmi, hem ameli, hem ibadeti eksikmiş
Kendisi de bıkmış bu hâlinden ama Öyle-böyle,
yine de arkandaymış
Yine de dilinde adın varmış
İşte, yine dilendi, yüzsüzlüğüne yüzsüzlük ekleyip,
hem utanmadan, bir de şefaat diledi

Salat ve selam Sana olsun!.. dedi,
Ey Allahın habibi! Salât ve selâm sana olsun...

[ZÜMRÜT]

O hâlde, ey vazifeli melek! Hadi,
her zaman yaptığın gibi, götür selâmımı,
o kadrini bilmekten âciz kaldığım Rasûller Efendisine!..
O saf kula, o arş nuruna götür!

emeğine sağlık yağmurcum