Hz. Ali r.a. Böyle Seslendi

[Misafir]

Hz. Ali r.a. bir cenazeyi son yolculuğuna uğurluyordu. Cenaze kabre konulduğunda yakınları feryat edip yüksek sesle ağlamaya başladılar. Bunun üzerine Hz. Ali r.a. “Niçin ağlıyorsunuz?” diye sordu, sonra yanındakilere dönerek: “Allah’a yemin ederim ki eğer onlar ölülerinin gördüklerini görmüş olsalardı, gördüklerinin dehşetinden cenazelerini unuturlardı. Ölüm meleği son ferdinizi de alıp götürünceye dek size tekrar tekrar gelmeye devam edecek.” dedi.

Sonra da ayağa kalkarak şunları söyledi:

“Ey Allah’ın kulları! Size, hakikatleri misaller getirerek açıklayan Allah’tan ittika etmenizi, O’ndan korkup sakınmanızı tavsiye ediyorum. O Allah ki, size güzel bir biçim verdiği beden içinde belli bir yaşama süresi tayin etmiş, dinleyecek kulaklar, güzellikleri görecek gözler ve hissedebilen kalpler vermiştir.

Allah Tealâ sizi boşuna yaratmadığı gibi kendi halinize de bırakmamıştır. Sizi güzel ve temiz nimetlerle bolca rızıklandırmış; her birinizin ismini rızık defterine yazarak bolluk ve darlık hallerinizde rızıklarınızı vermeye devam etmiştir.

Ey Allah’ın kulları, Allah’tan korkun! İyilik ve hayır için ciddi bir şekilde çalışın. Emel ve arzuları yarıda kesen, lezzet ve zevkleri acılaştıran ölüm gelmeden önce hazırlığınızı yapın. Bilin ki bu dünyanın nimetleri daimi değil. Onun bela ve musibetlerinden hiç kimse emin olamaz. Dünya, gerçek ile insan arasına giren bir aldanma perdesi, zayıf ve hayal-meyal fark edilen bir karartı ve yıkılmak üzere olan bir duvar gibidir. O kendi peşinde koşan insanları helaka sürükler.

Ey Allah’ın kulları! Geçmişte yaşananlardan ibret alın. Uyarıları dikkate alıp öğütlerden yararlanmaya bakın. İkaz ve korkutmalar sizi yanlış yapmaktan alıkoysun. Nasihatler size fayda versin. Ölümün pençeleri sizi yakalamak, topraktan yapılmış olan ev (mezar) de sizi içine almak için sabırsızlıkla beklemekte. Sûr’a üfürülerek kabirlerde yatanların haşredilecekleri, dehşetli durumlarla karşı karşıya kalınacağı gün yakındır.

O gün her kişi kendisini mahşer yerine götürmek üzere sevk eden bir idareci ve aleyhinde şahitlik edecek olan bir şahitle gelir. “Yeryüzü, Rabbinin nuruyla aydınlanır. Kitap (amel defterleri) ortaya konur. Peygamberler ve şahitler getirilir ve haksızlığa uğratılmaksızın aralarında adaletle hüküm verilir.” (Zümer, 69). İşte o gün yeryüzü dehşetli bir şekilde sarsılır. Allah’ın münadileri (tellalları) seslenir. O, buluşma günü, dehşet zamanıdır. Güneşin tamamen söndürüldüğü o gün vahşi hayvanlar bile mahşer yerine getirilir. Bütün gizlilikler ve sırlar ortaya çıkar. Şerliler (korkudan) helak olur. Kalpler korkuyla dolar ve titremeye başlar. Allah Tealâ cehennemliklerin üzerine kahredici ve acıklı bir azap indirir. Bu cezaya çarptırılan insanlar ağlayıp dövünmeye başlar. Alev alev yanan ateşi, gök gürültüsünü andıran korkunç sesi ile cehennem insanların görmesi için orta yere getirilir. Sonsuza dek orada kalacak olanlara bir saniye de olsa nefes alma hak ve imkanı tanınmaz. Onların hüsranları sonsuza kadar sürer. Zincirleri çözülmez. Orada bazı melekler vardır ki cehennemlikleri irinli kaynar su ve ateşle müjdelerler. Allah Tealâ’nın rahmetinden yoksun olan cehennemlikler O’nun dostlarından da ayrı düşmüşlerdir. Doğruca cehenneme sürülürler.

Ey Allah’ın kulları! Alçak gönüllü, yumuşak, Allah korkusundan dolayı günah ve kötülüklerden uzaklaşan, uyarılara ve nasihatlere kulak verip bu doğrultuda çalışan kimsenin korktuğu gibi Allah Tealâ’dan ve O’nun azabından korkun. Böyle bir kimse iyiliklere koşar, günah ve kötülüklerden kaçar ve azık olarak kendisine salih ameli hazırlar. Her yapılanı görüp bunların karşılığını verici olarak Allah, delil getirici olarak O’nun kitabı, davacı ve sevapların mükâfatı olarak cennet ve ceza olarak da cehennem kâfidir. Allah’tan hem kendim, hem de sizler için bağışlanma dilerim.”

Ebû Nu’aym, Hilyetu’l-Evliyâ, 1/78-79.