Ağlama

tarafından yağmur Ptsi Ekim 11, 2010 6:39 am

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Kavuşmak için ağlamak yetmez..

Kavuşmak yürek ister.

Toprağın tohumu çatlatması gibi insanın da alnının damarını çatlatması gerekir.

Çatlamayan tohumun ağacı olmaz.

Ağaç gibi ağaç olmayana toprak da sahip çıkmaz.

Seveceksen tohumun toprağı, toprağın tohumu sevdiği gibi sev.

Sevmeyeceksen ağlama.

Kavuşmak için ağlamak yetmez..

Ağlama.

Kavuşmak için ağlamak yetmez…

Kavuşmak varsa kaderde, eğer yüreğin de yürekse adam gibi, bir kar tanesi gibi ulaşırsın denize. Önce bir kar tanesi gibi konarsın garip bir dağın yücesine.. Varsa içinde bir iş görmenin mutluluğu sevda güneşin eritir seni. Dağları taşları aşarsın, nehirler yol verir sana… Gün gelir ağaçların gölgesinde dinlenirsin. Belki kurumuş bir çınar yaprağı düşer üstüne. Sırtında taşırsın taşıyabildiğin kadar. Ona sevgini verirsin, paylaşırsın hayatı. Sen nereye o oraya. Kaç mevsim geçer bilmezsin. Hem sevgi değil mi mevsimleri unutturan… Yıllar geçer bir de bakarsın ki ulaşmışsın denize.

Kavuşmak; karanlık bir tünelin ucundaki ışığa ulaşmak gibidir. Sabır ister. Yürek ister. İnanarak attığın adımların seni ışığa kavuşturur, bir de bakarsın ki o ışık seni bir zamanlar dağ başında eriten sevda güneşindir.

Mustafa Özke