EFENDİMİZİN (SAV) MEDİNESİNDE YOLCULUKTAYIM

[ZÜMRÜT]

EFENDİMİZİN (SAV) MEDİNESİNDEYİM
Gazetenin haftalık ekinde okuduğum bir yazıdan çok etkilenmiştim.Yazı''Allah Resulü(sav) evimize gelse'' diye başlıyordu.Peygamberimizin(sav)bu zamana gelmesi eminim onu çok incitirdi.Çünkü,Onun ve Ashabının yaşam şeklini kitaplarda okurken,bizimkinden çok farklı olduğunu görüyordum.Peki ben Onun yaşadığı zamana gitsem...Ve hayal ettim.
Medine'deyim.Allah Resulü(sav) ile beraberim ve o güller güzeli oturmuş ashabı ile sohbet etmekte.Her biri sanki başının üzerinde bir kuş ve uçacakmış gibi hareketsizce ve edeple onu dinliyorlar,ve seslerini hiç yükseltmiyorlar onun yanında bir edepsizlikde bulunmuyorlar,amellerinin boşa gitmesinden korkuyorlar.Ne hoş şeyler konuşuyorlar,soruları bile çok farklı.Allah cc katında amellerinin en faziletlisi nedir diye soruyorlar,Şirkten nasıl korunacaklarını soruyorlar falan ayetinde açıklamasını istiyorlar.
Kendimi düşünüyorum.Arkadaşlarımla neler konuştumu,bilmem hangi magazinin,hangi dizinin,hangi modellerin kıyafetleri ve benzeri şeyler...Az sonra Ebu Hureyre geliyor meclise..Açlıkdan karnına taş bağlamış.Ben onun aç olduğunu sanıyorum,ama o öğrendiği bilgilerin zihninde kalması için dua isteme telaşında.Duası kabul oluyor.
Peki ben dualarımda neler istiyorum,başımı yere eğmekten başka çarem yok.O bilgiyi istiyordu fakat ben bilgileri geri tepiyordum gözlerimi ve kulaklarımı ilahi hakikate kapamış gibiydim.
Yolculuğum devam ediyor,Medine halkı işini gücünü bırakmış camiye koşmuş,saflar sık ve düzgün,cami tıklım tıklım dolu.Ben bu kalabalığı konserlerde görmeye alışığım.Namaz içim işimi ve gücümü bırakamadığım,bazen sabah programlardan dolayı namazları bile aksattığımı hatırlıyorum.Yaptığım saygısılığın dehşeti ile titriyorum.Öğlen bir davete gidiyoruz,kumlar ve taşlar ayağıma batıyor inanılmaz canım acıyor.Onlara bakamıyorum yalın ayağı fakat hallerinden memnunlar.Aklıma giydiğim en rahat ortopedik ayakkabılar geliyor utanıyorum.Yolda çocukları görüyorum demek mutlu olmak için bunlara çok da ihtiyaç yok.Davette lüks yemekleri beklerken arpa yemeği,sirke hurma geldi.Aman Allahım bunlar mı yenecekti?Biz yemeklerden yemek beğenemezken onlar ne yiyorlardı?
Akşam Peygamberimizin(sav)evindeyim.Yemek yenmedi.Biraz yiyecek vardı o da kapıya gelen fakire verildi.Şimdi açlıkdan nasıl uyuyacaktım?Yattığım yerde ne rahat bir yatak,nede yastık var.Hasırın üzerinde yattıkSabah kalktığımda her tarafım tutulmuştu.Pysa ki Resulü Kibriya Efendimiz(sav) herzaman hasırın üzerinde yatarmış.HZ.Ömer gelip Ey Allah Resulü;Bu hasırın üzerinde yatmasan,rahat yatakların üzerinde yatsan olmaz mı?Devlet başkanları bile rahat yataklarda yatıyorlar.Ey Ömer bu dünyadaki nimetler gelip geçicidir.Bu dünya onlar için rahatlık,bizim içinse zahmet.Onun için bu rahatlıkları bize cennetde verilecektir.Bu yüzden Peygamberimiz (sav) geçici dünyayı elinin tersiyle itmiş,onun yerine baki olan cennet hayatını seçmişti.
Dünya hayatını bir ağaç gölgesine benzetiyordu.Peki ben neden böyle düşünemiyordum?O gece her kalktığımda iki cihanın sultanını namazını kılarken gördüm.Belkide hiç uyumamıştı bile.''Rabbine şükreden kul olmayayım mı?'' diyordu.
Peki ya gündüz namaz kılmaya üşenen ben,nasıl olacaktı da gece namaz kılacaktım.Gün ışıyordu,aklım karmakarışıktı.Gül kokulu hayallerim soluklaşarak uzaklaşırken,burnumda onun güzel kokusu,aklımda ise beni yakan sorular vardı.
Ben gül diyarında ebediyen kalabilir miydim?Buna inancım ve isteğim var mıydı?
Ona layık olmadığımı bir kez daha anlamışken,ondan hangi yüzle şefaat dileyebilirdim?Bu dünyada onun gibi yaşamamışken,ona komşu olmayı nasıl isteyebilirdim?
Peygamberimiz Efendimiz(sav) bizim eve gelse onu hemen içeri alırım,seyrettiğimiz boş şeylere veya boş okuduğumuz dergileri kaldırı saklardım.O görmesin ve üzülmesin diye.Ya da direk Onu içeri alır,Ona hemen hizmetde bulunurdum,sırf bizden memnun kasın diye.
Peki O anlamayacak mıydı iç halimizin nerelerde olduğunu kalb gözü görmeyecek miydi?Neyi kimden saklıyoruz ki?O görmeyecek miydi biz sussak da kalbimizdeki katran karalıklarına hapsolduğumuzu?
Yolculuğum bitti ve ben utanıyorum halimden tertemiz dünyaya gelip şimdi ne haldeyiz utanıyorum kendime nefsime yaptığım zulümlerden...

[ZÜMRÜT]

Bu yazıyı bir öğrencimiz yazmış arkadaşlar umarım hepimiz kendimize düşen hisseyi alırız bu yazıdan