Gönül darlığı

[yağmur]

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Duygularım, Karadenizin hırçın dalgaları gibi çoşmuş vaziyette. Dün uzun bir tartışmadan sonra anladım ki, temeli çürük bu dünyada bir kaç dakika huzurlu olmak bile zor.. Geniş yatak bana dar geldi, duvarlar ise üzerime üzerime. Uykum kaçmış ve o durgunlukta kendimi seccademe atmıştım. Uzunca ağlayaraktan Rabbim'e iltica ettim. Sonra şöyle bir gecenin sesizliğine doğru aktım. Uzakta parlayan yıldıza uzunca baktım. Orada sabit duruyor, bak ben burdayım diyordu sanki. Sonra akvaryumun sesi beni kendime getirdi. Balıkları izledim, küçüçük cam bir cemekenin için koyulmuşlar ve daracık yerde sınırlı bir şekilde hareket etmeye çalışıyorlardı. Birden kendimi öyle hayal ettim. Keşke ben de sizin gibi balık olsaydım dedim. Fakat içimdeki dalga, hırçın bir şekilde düşünce kayalığıma öyle bir çarptı ki, kendimden utandım. Ne diyordum ve ne düşünüyordum. Rabbim böyle uygun görmemeşmiydi noluyordu bana. En ufak bir sarsıntıda yıkılırsan daha büyüklerine nasıl dayanacaktın. Hayatta olduğumuz sürece bu artçılar bitmeyecekti.. Gece nasılda sesiz nasılda insana huzur veriyor bir diğer taraftanda korkutuyor. Evet gün batmıştı, gecenin karanlığı şehrin üzerine damla damla çökmüştü. Kim bilir evlerde bu gün neler olmuştu, sevinen, üzülen, mutlu olan ve ya acı çeken. Bu kavramlar insanoğlu için değil mi?
Onca genişlik varken, gitmezmiş insandaki gönül darlığı, gitmiyordu gönülde ki darlıkta.. Dünya sanki dar bir kutu ve o kutunun içinde paketlenmiş bir eşya misali meçhule doğru yol alıyordum..
İnsanlardan uzaklaşmak ve kimseyle muhatab olmak istemiyordum. Belki konum ve sosyal yaşantı gereği olmak zorundaydım ama soyut alemden somuta geçiş yapmak istiyordum. Yanımda konuşulanları bile duymaz olmuştum. Bir konuya vakıf olamadığım gibi bakışlarım donuklaşmış gözlerimin feri sönmüştü. Şu konumdan ve ortamdan uzaklaşmak ve acının-kederin olmadığı bir yere gitmek istiyordum. Uçmak istedim gökyüzüne, akmak istedim gecenin sessiz ama ürperten karanlığına.. Olumlu ya da olumsuz bir şey düşünemiyor, sadece muhasebe ediyordum günümü.
Ne güzeldir Rabbim şimdi oralar dedim. Nasip olsada daima orada yaşasak ve ya uzun vadeli derdin-kederin sıkıntı ve stresin olmadığı o beldelerde kalabilsem. Cennet'ül-Baki'yi görebilsem, o buğday toplayan güvercinlere karışsam. Ürkek ve cana yakın bir güvercin. Daima orada olmak huzur ve sukun bulunan beldede kalabilmek isterdim. Rabbim sonumuzu hayr eylesin...
Laedri