Bak ey nefsim!

[yağmur]

Sehl bin Abdullah Tüsteri hazretlerinin gençliğinde, annesinden çok mal kalmıştı kendisine.
Tamamını şehrin fakirlerine dağıttı.
Kimde ne alacağı varsa, onlara bağışlayıp hakkını helâl etti her birine.
Sonra Kâbe’yi tavaf için yollara düştü.
Kendi kendine; “Ey nefsim, dünya ile işin kalmadı. İflas ettin. Sana, bundan sonra âhiret lazım. Sakın dünyalık bir şey isteme benden. İstesen de vermeyeceğim” dedi.
Sonra Kûfe’ye vardı.
O gün balık ekmek istedi canı.
Ama yapmadı nefsinin bu arzusunu.
Az ileride bir un değirmeni ve etrafında dönen bir dolap beygirini görüp, yanaştı değirmenciye:
- Şu dönen beygir için ne ücret ödüyorsun?
- İki dirhem.
- Ben bu işi bir dirheme yaparım, dedi.
Adam;
- Peki yap, deyince, geçti atın yerine.
O gün akşama kadar, su çekti değirmene.
Akşam bir dirhem ücretini alınca, nefsinin istediği balık ekmekten aldı ve;
- Bak ey nefsim, istediğin oldu. Sen de Hak teâlâ’ya ibâdet yapacaksın. Benden günah bir şey isteme sakın, zira kavuşamazsın, dedi.

İMAN NEDİR?
Bir gün de bazı sevdikleri;
- Îmân nedir efendim? diye sordular.
Cevabında;
- Îmân, Peygamber Efendimizden gelen haberlere, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği gibi inanmak ve inandığını söylemektir, buyurdu.
Sordular yine:
- Îmân artar ve azalır mı efendim?
- İmâm-ı âzam hazretleri, “Îmân, kalbin tasdik etmesi, kabul etmesi, inanması demektir ki, inanmanın azı çoğu olmaz” buyurudular
Menkıbeler
Abdüllatif Uyan

[şahmaran]

Nefsin arzusuna boyun eyince insan, boynuna ip takılı bir hayvan gibi ordan oraya sürükler,dolap beygirinin yerine geçmek bile fayda etmez..