YEŞİL KUBBE ALTINDA YATAN SEVGİLİ’NİN ŞEHRİ: MEDÎNETÜ’N NEBÎ

[yağmur]

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]


Allah-u Teala’nın Sevgili Habibi; İki Cihan Güneşi Efendimizi (sallallahu aleyhi vesellem) bağrında taşıyan Medînetü’n Nebi’yi hakkıyla tanımaya tanıtmaya kimse güç yetiremez. İki seneye yakın mücaviri olmakla şereflendiğimiz şimdi de her fırsatta gidip geldiğimiz Medine-i Münevvere’de öyle güzellikler öyle mutluluklar öyle harikulade haller öyle sırlar müşahede ettik ki bu cennet nimetlerini anlatmaya güç yetiremeyiz.

Medine-i Münevvere’de ikamet ettiğim sürede; her sabah güneş doğduktan sonra şehrin etrafında bir kere arabayla dolaşmadan güne başlamazdım. Bu nurlanmış şehrin dağlarının yamaçlarında oturur; şu topraklara ayaklarının izini sultanların başına taç yaptığı Allah’ın sevgilisinin (sallallahu aleyhi vesellem) ayakları değmiştir diye düşünür göz yaşlarım ırmak olurdu.

Her gece altında Allah’ın Habibi’nin istirahat buyurduğu Yeşil Kubbe’nin karşısında oturur saatlerce salavatlarımı Efendimize takdim eder bütün Ümmet-i Muhammed’e (sallallahu aleyhi vesellem) dua ederdim…

O Yeşil Kubbe’nin karşısında geçirdiğim zamanlarda gönül bahçemde açan çiçekleri anlatmaya tanıtmaya ne bu kalem takat getirebilir ne de bu sayfalar bu yükü taşıyabilir.

Bir Sevgili düşünün ki O’nun mübarek Ravzasından her an misk kokuları yayılıyor. Güllerden güzel kokan O Nebi-yi Zişan’ı o ‘Ahvanü’l Alemin’i anlatmak mümkün müdür? O’nun anlatılamaması sadedinde bir misal vereyim size.

Medine-i Münevvere’ye kendimizi attığımız zaman ne aile ne ev-bark hiçbir şeyimiz yoktu. “Sana geldim Ya Rasulallah! Senin için evladü ıyalden anadan babadan vazgeçtim.” Diyerek kendimizi Yeşil Kubbe’nin huzuruna bıraktık. Resulullah’ın huzurundayken öyle bir saadet deryasına daldık ki ne vatan ne eş ne evlat aklımıza geldi…

Sonra anladık ki vatan Medine’dir. Asıl yurdumuz orasıdır. Biz Müminler O Allah Sevgilisi’nin nurundan yaratıldık. Aslımız odur onun için asıl yurdumuz Medine’dir.

Evet anayurdumuz Medine’dir. Allah-u Teala “Peygamber müminlere canlarından daha azizdir ve onun zevceleri müminlerin anneleridir” buyuruyor. Ayşe annemizin Hafsa annemizin (Allah onlardan razı olsun) yurdu Medine analarımızın yurdu Medine bizimde anayurdumuzdur Medine...

İşte şimdi anayurdumuz Medine’den uzakta oranın hasretiyle bağrımız yanarken; süt çocuğunun anasını aradığı gibi Medine’yi arıyor süt çocuğunun anasından ayrı ağladığı gibi Medine’den ayrılık acısıyla ağlıyoruz…

Taşlara Sinen Sevgili Kokusu

Uhud Sevgili Muhammed’imizi (sallallahu aleyhi vesellem) çok severdi. Buyurdu ki Nebiyyi Muhterem: “Uhud cennet dağlarından bir dağdır. Biz onu severiz o bizi sever.”

Uhud Dağı’nın bağrında Efendimizi misafir eden bir mağara vardır. Aradan 1425 sene geçtiği halde o mağaradaki taşlardan güllerden güzel kokan gül yüzlü Muhammed’in (sallallahu aleyhi vesellem) kokusu gelir…

Biz Medine’deyken o mağaraya gider peygamber kokusunu sineye çeker bağrımızdaki hasret ateşinin üzerine göz yaşlarımızı dökerdik. O koku… O koku 1425 senedir taşlardan gitmeyen peygamber kokusu…

Bu Zat nasıl sevilmez?... Nasıl bu Zat’a aşık olunmaz? Uhud Dağı’nın aşık olduğu Peygamber’e biz nasıl aşık olamayız?

Medineliler bu nur şehre ‘Medinetü’n Nebî’ derler. Yani ‘Peygamberin Medinesi’. Evet bu şehir Hz. Peygamberin şehridir.

Medine mübarek nur saçan belde
Allah’ın Habibi yatıyor sende.

Her caddesine her sokağına Allah’ın Habibi’nin ruhaniyeti sinmiş olan Medine gerçekten bir yeryüzü cennetidir. O şehrin ahalisi Peygamber hemşehrileridir…

Öyle güzel insanlar; öyle mütevazı öyle yumuşak öyle cömert insanlar. Peygamber ahlakını meleke haline getirmişlerdir Medineliler. Medine’de bir ömür geçiren nice Türkler vardır. Nice peygamber aşıkları vardır. Hattat Mustafa Efendi gibi Ali Ulvi Kurucu Saatçi Osman Efendi gibi. Ömürlerini Cennetü’l Bakî durağında noktalayan nice aşıklar. (Rahmetullahi aleyhim ecmain.)

O büyük insanlar Resulullah Efendimizin Mescid-i Nebevi’de beş vakit namazda hazır bulunduğunu söylerlerdi. Evet şehitler ölmez. Resulullah da ölmez. Şehitlere şahitliği öğreten O’dur. Fanî beden topraktadır. Ama ruhlar ölmez. Yeşil Kubbe’nin güzellikleri anlatmakla bitmez…

Nice fakir insanlar bilirim Yeşil Kubbe’nin altında yatan Nebi-yi Muhterem’e yoksulluklarını arz etmiş O’nun hürmetine Allah’tan istemiş ve hemen bir süre sonra beklemediği yerden ihsana kavuşmuş nice kardeşler tanıdım.

Orada bulunduğum yıllar boyunca bir tek kimsenin başkaları ile kavga ettiğini görmedim. Medine halkının hayatında kavga yok münakaşa yok niza yok. Böyle bir beldeye ‘cennet’ denmez de ne denir? Siz söyleyin…

Ramazan ayında her Allah’ın günü Mescid-i Nebevi’de bir milyona yakın insan iftar ediyor. Bu kadar yemek nerden geliyor? Bu ne cömertlik Allah’ım! O Sofra Peygamber sofrasıdır. O sofrayı hazırlayanlar Hz. Peygamberin hizmetçileri Medinelilerdir.

Hülasa dostlar sevgili kardeşler ne Resulullah Efendimizi (sallallahu aleyhi vesellem) ne de O’nun Medine’sini hakkıyla tanıtmak anlatmak mümkün değildir.

[aytendeniz]

Bu nurlanmış şehrin dağlarının yamaçlarında oturur; şu topraklara ayaklarının izini sultanların başına taç yaptığı Allah’ın sevgilisinin (sallallahu aleyhi vesellem) ayakları değmiştir diye düşünür göz yaşlarım ırmak olurdu.

bu duygu orada gerçek oluyor .burayamı deydi ayagı yok şurayamı deydi derken insan kendinden geçiyor ...
rabbim herkese o kutlu beldele gitmeyi nasip etsin inş

[yağmur]

Amin Allah razı olsun bu güzel duanız için.

[İslamcokguzel]

Tekrar tekrar İnşaallah gider/iz...