Avuçlarına Konsa Buselerim....

[yağmur]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Gözlerimi yumsam açsam Asr-ı saadete gezinse ruhum hüznün Mekke’sinde…

Âmine’nin yetimi kâinâtın serveri Allah’ın habibinin minicik avuçlarına konsa bûselerim…

Hazret-i Halime olsam kucaklasam kâinâtın incisini yürek evime O’nun hürmetine yağsa Allah’ın bereketi…

Sa’d oğullarının kupkuru toprağı olsam O’nun işaretiyle yağan yağmurda yıkansam.
Mekke’yi O’nunla dolaşsam; ağaçların taşların “Esselâmu Aleykum Ya Rasûlallâh!” nidâsını duyuversem…

Çalsam Haticetu’l-Kübra anamın kapısını açsa usulca…
Soruversem Allah’ın Rasûlü’ne olan muhabbetini…

Kızlarına olan şefkatini Hazret-i Fâtıma gelse anlatsa… O zor günleri…
“Babacığımın üzerine deve işkembesi döktüler dayanamadım ağladım ve temizledim” dese;
onun gözyaşlarına ortak oluverse gözyaşlarım…

Taif’te taşlanırken Zeyd olup siper oluverse tüm benliğim…
Merhametle duâ ederken “Âmin!” deyiversem…

Bir kum tanesi olsam Mîrâc’a çıkarken yapışsam mübârek ayaklarına…
Hiç bırakmasam ve şâhid oluversem kimsenin şâhid olamadığı sırlara…

Ebûbekir olsam “sadakte” diyebilsem özümle sözümle yaşantımla…

Bir bulut olsam onunla hicret etsem; hüzün şehrinden nur diyarına…

Ebû Eyyûb’un kapısının eşiği olsam her geçişte öpsem O’nun kadem-i pâkini…
Ayağının tozuyla şereflensem onunla süslenip ziynetlensem.

Ashab-ı Suffe’de yarı aç yarı çıplak geçse günlerim; O’nun hâliyle hâllenebilsem…

Hudeybiye’de yanıbaşında olup gönlünden her geçen muradına Allah için biat ediversem.

Açmasam gözlerimi “ümmetim” demeden…
Kendimi mescidin direklerine bağlasam O çözse bağlarımı prangalarımı…

Ey Dürr-i Yektâ Muhammed ü’l-Mustafa… Sallallâhu aleyhi ve sellem.

Ağlayıversem “çok özledim hasretim!” desem…
Acaba ümmetliğine kabul eder misin beni?!..

“Salât ve selâm; sana ailene ve ashabına…” diye muhabbet itaat ve teslimiyetimi sunsam
ve o billur sesinle “Âmin!” dediğini duyuversem!..

İşte o ân doğup batan güneş benden bahtiyar kimseye doğmamıştır ey İki cihan serveri…


Yeni sözler verdim geçmişime ve geleceğime..

O’nun izinden muhabbet şehrine ne olursa olsun gideceğime..
Sonsuzluğu sırtıma alıp Peygamberimin tebessümleriyle Rabbimin cemâlini görmek için yürüyeceğime!..
Beyazı azığım yaparak hepsi için söz vermiştim kalbime…

Ve gerçek bir cümle kurmak için yeniden döndüm içime;


"Seni seviyorum Yâ Rasûlallâh!” idi kurduğum ilk cümle...
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

[İslamcokguzel]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]