Üstünlük Son Nefeste Belli Olur

[İslamcokguzel]

Üstünlük, son nefeste belli olur..

Allah-ü Teâlâ müminlerin, kendilerinin değil, imanlarının üstün olduğunu bildirmiştir. İman kimde bulunursa, o üstün olur. Sonsuz üstünlük ise, son nefeste belli olur. Bu sebeple kişinin, sahip olduğu geçici mal, mevki, makam, güzellik gibi şeylerle övünmesi, övülmeyi sevmesi ve böylelerini övmesi, kalbinin hasta olmasındandır. Çünkü övünmek ve övülmeyi sevmek, kalb hastalıklarından yani kötü huylardandır. Bunun da sebebi, insanın kendisini beğenmesi, yüksek, iyi sanmasındandır. Övülmek, böyle kimselere tatlı gelmektedir. Peygamber efendimiz; (Metholunmayı sevmek, insanı kör ve sağır eder. Kabahatlerini, kusurlarını görmez olur. Doğru sözleri, kendisine yapılan nasihatleri işitmez olur) buyurmuştur.

Başkalarının sevgisine ve methetmelerine, övmelerine kavuşmak için, dünya işleri ile, onlara iyilik yapmak, riya olur. İbadet ile olan riya bundan daha kötüdür. Allahü teâlânın rızasını hiç düşünmeden yapılan riya ise, hepsinden daha kötüdür. Kazancının çoğu haramdan olan kimsenin evine gidip oturmak caiz olmadığı gibi, onu söz veya bir hareketle methetmek, övmek haramdır. Allahü teâlâyı ve Onun gönderdiği dini beğenmeyip inkâr edenleri övenin, imanı gider. Fasıkları yani açıkça günah işleyenleri övmenin de caiz olmadığı kitaplarda yazılıdır. Nitekim hadis-i şerifte; (Fasık övüldüğü zaman, Rabbimiz gadaba gelir) buyurulmuştur.

Bir gün Bayezid-i Bistami hazretlerine yakınları;

- Efendim, filan yerde büyük bir zat var. Fazilet ve keramet sahibi bir velidir dediler ve daha başka sözlerle o zatı çok methettiler, övdüler. Bunun üzerine Bayezid-i Bistami hazretleri;

- Madem öyledir, o halde o büyük zatı ziyarete gitmemiz lazım oldu buyurdular. Talebelerinden bazıları ile birlikte onun bulunduğu yere geldiler. Bayezid-i Bistami hazretleri bildirilen zatın mescide gitmekte olduğunu ve kıbleye karşı tükürdüğünü gördü. Görüşmekten vazgeçip derhal geri döndü ve;

- Dinin hükümlerini yerine getirmekte, sünnet-i seniyyeye uymakta ve edebe riayette zayıf birisine, nasıl olur da keramet sahibi denilir. Böyle bir kimsenin, Allahü teâlânın evliyasından olması mümkün değildir buyurdu.

Kendini öven, üstün olduğunu söyleyen, her sorulana cevap veren, her gördüğünden mana çıkaran ve her yerde bilgi satan bir kimse, cahilliğini ortaya koyar. Hadis-i şerifte; (Âlim olduğunu söyleyen kimse, cahildir) buyurulmuştur.

Süfyan-ı Sevri hazretleri buyuruyor ki:

“Birisi sana gelip; ‘Sen ne mübarek bir zatsın’ dese, bir başkası da; ‘Sen ne kötü ve aşağı bir kimsesin’ dese, sana birinci söz ikinci sözden daha hoş geliyorsa, anla ki fena bir kimsesin.”

Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(İslamiyet her tarafa yayılacaktır. Hatta, İslam tacirleri, ticaret için büyük denizlerde serbest yolculuk yapacaklar ve gazilerin atları başka memleketlere yayılacaklardır. Sonra, hafızlar türeyecek, ‘benden daha iyi okuyan var mı? Benden daha çok bilen var mı?’ diyeceklerdir. Cehennemin odunları bunlardır.)

Bilal bin Sa’d hazretleri; “Bir insan kendisinin methi yapıldığı zaman, bu meth ve övmeler kendisine iyi gelmiyorsa ne iyi. Ama bunları duyunca seviniyorsa zarardadır” buyurmuştur.

Kibriya, büyüklük, üstünlük demektir ve Allahü teâlâya aittir. Her üstünlük, her kemal sıfat, Onundur. Kul için üstünlük, Hz. Muhammed Aleyhisselama tabi olmak ve O'nun getirdiklerine uymaktır. Zünnun-i Mısri hazretleri buyuruyor ki:

“Şu üç şey ihlas alametidir. Birincisi meth ve kötülenmek ona tesir etmez. İkincisi, amellerini unutur, günahlarını düşünür. Üçüncüsü, Hak teâlâdan gayrisini gönlünden çıkarır.”

Netice olarak sonsuz üstünlük, son nefeste belli olur. Emanet olarak verilen ve geçici olan özellikler sebebiyle insanın, kendini veya başkalarını övmesi, aklının azlığından ve kalbinin hasta olmasındandır. Ahmed bin Hanbel hazretlerinin buyurduğu gibi:

“İnsanların ahmak sınıfı, kendilerinin methedilmesinden, övülmesinden hoşlananlarıdır.”