Yarının yaşlıları olan gençler!

[aytendeniz]

Yarının yaşlıları olan gençler!

Yüce Allah, bu dünyanın nizamıyla ilgili çeşitli kanunlar koymuştur. Bu kanunlardan birisi de, her canlının kendi şartları içinde, soyunu devam ettirmesidir. Bu sistem içerisinde yer alan canlılar, hayata geldikleri zaman genelde güçsüz ve korunmaya muhtaçtırlar. Sonra gelişir, olgunlaşır, güçlenir ve nihayet yaşlanırlar. Öyle ise yaşlanmak, bu dünyadaki geçici hayatın kaçınılmaz bir gerçeğidir.
Yaşlılık, bu dünya hayatının fâni, insanoğlunun âciz, ölümün muhakkak Yüce Allah’ın bakî ve kudretinin sonsuz olduğunun açık bir delilidir. Nitekim Kur’an-ı Kerim buna şöyle işaret etmektedir:
“Kime uzun ömür verirsek biz onun yaratılışını (gençliğini, güzelliğini) bozar, gücünü azaltır, beli bükük hale getiririz. Onlar bunu hiç düşünmezler mi?”( 1) Bugün gençliği, sağlığı, gücü kuvveti yerinde olanların, bu nitelikleri ömür boyu koruyamayacakları açıktır. Bunların zamanla zaafa uğraması kaçınılmazdır. Öyle ise, bizim de bir gün yaşlanacağımızı göz önüne alarak yaşlılara, özellikle ana babamıza, dedelerimize, ninelerimize saygılı davranmalı ve bu konuda çocuklarımıza ve gençlerimize örnek olmalıyız.
Aksi taktirde yarının yaşlıları olarak kendi elimizle kurmuş olduğumuz kötü davranış ve huyların neticesini görmüş oluruz ki bu da bizim için bir felaket olur. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), yaşlılara saygı gösterilmesi gerektiğine dikkat çekmiş, bir şey ikram edildiğinde ilk önce onlara teklif edilmesini ve her konuda yaşlılara öncelik verilmesini öğütlemiştir. Küçüklere sevgi, büyüklere saygı göstermeyenin olgun mü’min olamayacağını da, bir hadislerinde şöyle vurgulamışlardır: “Küçüklerimize merhamet etmeyen büyüklerimize saygı göstermeyen bizden değildir.” (2 )
O halde değerli kardeşlerim!
Hayatımızın her safhasında yaşlılarımıza saygılı olalım. Yaşlı ve hastaları ziyaret ederek gönüllerini hoş tutalım. Özellikle yaşlı anne ve babalarımızın kıymetini bilelim ve yarının yaşlıları olacağımızı, her türlü yardıma muhtaç olacağımızı unutmayalım. yazımı İsra Suresi’nin 23 ve 24. ‘üncü ayetlerinin mealiyle bitiriyorum:
“Rabbin, sadece kendisine ibadet etmenizi, ana babaya da iyi davranmanızı kesin olarak emreder. Eğer onlardan biri ya da her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa, sakın onlara “öf” bile deme. Onları azarlama. Onlara tatlı ve güzel söz söyle. Onlara merhamet ederek üzerlerine kanat ger ve de ki: Ey Yüce Rabbim! Küçükken onlar beni nasıl koruyup yetiştirdilerse, Sende onları esirge.”
Bizlere düşen başta anne ve babamız olmak üzere, tüm yaşlılara saygılı olmak, onlara gereken hürmeti göstermektir. Her günün olması dileklerimle...

Erdinç TİP





arkadaşlar haftanın konusu bu olsun mu ..
bügünün yaşlıları dünün gençleriydi,bu günün gençleride yarının yaşlıları olacaktır .rabbim ömür verirse tabiii.onun için kendimizi onların yerine koyarak hareket etmeliyiz diye düşünüyorum ..selam ve dualarımla kalın ....hayırlı paylaşımlar...

[İslamcokguzel]

Çok güzel bir konu seçtiğinizi düşünüyorum..

[ZÜMRÜT]

arkadaşlar haftanın konusu bu olsun mu ..
bügünün yaşlıları dünün gençleriydi,bu günün gençleride yarının yaşlıları olacaktır

olsun tabiki ayten kardeşim mükemmel bir konu seçmişsin
ve bu konuya dair yukardaki paylaşımın içinde emeğine sağlık

[MINE]

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] haftanin konusu olarak da harika...paylasimlari sabirsizlikla bekliyorum

[ZÜMRÜT]

“ Küçüklerine şefkat, büyüklerine hürmet göstermeyen bizden değildir ” buyurmuş Efendimiz(sav)

Rabbimiz'in yarattığı mahlukat arasında en kıymetli varlık insan olduğundan ve insanların da en hürmete layık olanları yaşlılar olmasından, yaşlılar Cenab-ı Hak katında büyük ehemmiyet arz ederlermiş.
Allah (c.c.) onların hürmetine “belaları def “ettiği gibi “ rızkta bereket “ ihsan edermiş

Büyklerimden hep şöyle duyardım
evdeki yaşlılar o hanenin sahipleri için nimetdir,o nimete kıymet vermeyene Allah c.c da kıymet vermez diye duyardım
hani güzel bir söz vardır nasıl muamele görmek istiyorsanız,öyle muamele de bulunun,
bu söz hep hoşuma gitmiştir.
yaşlılara hürmet,geleceğimize yatırımdır aslında bir bakıma.
ne oldum değil ne olacağım demeli denir ya hani öyle işte.
babaannemi hatırlıyorum hep bizde kalırdı ve hep hastaydı rahmetli(mekanı cennet olsun ecmain)
ve sıvı şeylerle hep beslenmesi gerekiyordu,ve annem hatırlıyorum hergün babaannem'e çorba yapardı perhiz yemeklerini yapardı,bizlere ayrı yapardı
ve hiç bir gün olsun öf yada of yoruldum bile dediğini duymadım annemin.
babaannem helallik istedi annem den ölmeden önce helalleştiler.
ikisi içinde yetmişti bu helalleşme.Gönül rızası almak bir başka işte nediyebilirm ki.

hani bir ara aile konusunu işlemiştik ya arkadaşlar,
temel eğitim ailede başlar demiştik
işte bugünün gençleri yarının yaşlıları olacak Allah cc izin verirse
dolayısıyla örnek olmak burda çok önem teşkil ediyor,gençler bildiklerini yapıyormuşcasına davransalarda gizlice en yakınlarındakileri kendilerine model olarak seçerler,ve beğenmediği şeyleri aslında hep ilerde kendileride yaparken bulurlar
oyüzden yarının yaşlıları olacak gençlere iyi örnek olmak gerek ve bizlerde yaşlılarımıza davranışlarımızla örnek olarak hem bugünün şimdiki(yarının yaşlıları olacak ) gençlerine örnek oluruz, hemde kendimiz içinde ileriye dönük yatırırmımız sağlam olur diye düşünüyorum

''Edeple gelen hürmetle gider''

Selam ve Dua ile..

[yağmur]

Gençlik denildiği zaman hep aklıma şu Hadisi şerif gelir:

1- İhtiyarlık gelmeden, gençliğin,
2- Hastalık gelmeden, sıhhatin,
3- Fakirlik gelmeden, zenginliğin,
4- Ölüm gelmeden, hayatın,
5- Meşgul olmadan boş zamanın kıymetini bil.”

Belki tamamı hadisi şerifin gençlikle ilgili değil ama hepside en ince ayrıntısına kadar çok önemli, kıymetli konular...
Din görevlisi hocamız hep bunlardan bahsederdi uzun uzun. Gençliğinizin kıymetini bilin, bir daha istesenizde geri gelmez. Hatta yaşlılıkta yaptınız ibadetler (sızı, dizlerin bükülememesi, unutkanlık vs) tam anlamıyla yapamaz hale geliyorsun. Fakat gençlikte çelik gibi dimdik ayaktasın hem kıraatını hem rukunu hem secdeni uzatabilirsin. Unutkanlık yok bilakis tertemiz zihinler. Kısaca ihtiyarlık gelmeden ibadetlerinize zamanınıza, aldığınız nefese dahi dikkat eden arkadaşlar derdi. Sağolsun öğretmenimiz. Bizlere güzel bilgiler aşılamış. gerçekten her anın kıymetini iyi bilmek gerekiyor.

Allah razı olsun Annem Mükemmel bir konu . Mevlam her anın kıymetini bilen ve dolu dolu yaşayanlardan eylesin.

[aytendeniz]

magara2

MAĞARANIN KAPISINI AÇAN SIR

Resul-ü Ekrem Efendimiz (a.s.m.) anlatıyor:

Sizden evvelki ümmetlerden üç kişilik bir grup yolculuğa çıkmışlardı. Nihayet gecelemek için bir mağaraya sığındılar.

Dağdan bir kaya parçası düşerek mağarayı kapadı. Onlar kendi kendilerine:

— Bizi bu kayadan yaptığımız iyi ameller ile Allah’a duadan başka bir şey kurtaramaz, dediler.

— Bunun üzerine onlardan biri şöyle dedi:

— Allah’ım, benim yaşlı bir anam babam vardı. Ben onlara akşam süt içirmeden önce aile efradıma ve hizmetçime içirmezdim. Bir gün iş icabı geç kaldım ve ben gelinceye kadar onlar uyumuşlardı. Akşam sütünü sağıp geldiğimde uyuyorlardı. Onlardan önce aile efradıma ve hizmetçiye süt vermeyi doğru bulmadım. İki elimle süt bardağıyla uyanmalarını bekledim. Nihayet şafak söktü ve uyandılar, sütlerini içtiler. Allah’ım, bu iyiliğin Senin katında bir değeri varsa içinde bulunduğumuz şu sıkıntıyı gider!
Bu yalvarıştan sonra kaya biraz açıldı, fakat mağaradan çıkamadılar. Bu defa öteki yolcu şöyle dedi:

— Allah’ım, amcamın bir kızı vardı. Bana çok sevimli geliyor ve onu çok seviyordum. Onunla olmak istedim, fakat razı olmadı. Nihayet kıtlık oldu. Derken o bana geldi. Ben de beni kabul etmesi şartıyla 120 dinar verdim, sözünü tuttu. İsteğime ulaşmak için bana geldiğinde şöyle dedi:” Nikâh hariç bekâret mührünü senin hiçbir şekilde açmanı istemiyorum!” Ben derhal isteğimden vazgeçtim. Çok sevdiğim halde onun yanından ayrıldım ve verdiğim dinarları da ona bıraktım. Allah’ım, bu amelimin Senin katında bir değeri varsa içinde bulunduğumuz şu sıkıntıdan bizi kurtar!

Kaya biraz daha açıldı, fakat yine de oradan çıkamadılar. Üçüncü yolcu duaya başladı:

— Allah’ım, bir grup işçi çalıştırmış, içlerinden biri hariç hepsinin ücretini vermiştim. O işçi ücretini almadan bırakıp gitmişti. Onun alacağını çalıştırdım, nihayet onun adına büyük bir servet meydana geldi. Bir müddet sonra o işçi bana gelerek: ” Ey Allah’ın kulu, ücreti öde.” Dedi. Ben de ona:” Şu gördüğün deve-sığır-koyun ve bunlara bakan köle senindir.” Dedim. Adam şaşırarak:”Ey Allah’ın kulu benimle alay etme” dedi. “Hayır, alay etmiyorum ” dedim. O bunların hepsini aldı, götürdü, geride hiçbir şey bırakmadı. Allah’ım, eğer bu amelimin Senin yanında bir değeri varsa bizi şu içinde bulunduğumuz sıkıntıdan kurtar!

Bunun üzerine kaya tamamen açıldı. Onlar da mağaradan çıkıp yollarına devam ettiler.1, 2.